Prezentacja znalezisk odbywała się z udziałem dyrektora muzeum prof. Jerzego Nadolskiego i wiceprezydenta Łodzi – Adama Pustelnika.
Budowali kanały, odkopali szczątki pradawnych zwierząt
Obok eksponatów umieszczone są archiwalne zdjęcia ZWIK i opisy potwierdzające, że obiekty pochodzą z Łodzi.
Cios mamuta znaleziono 16 listopada 1936 roku na ulicy Drewnowskiej przy ulicy Okrzei podczas kopania tak zwanego rowu obwodowego, do którego skierowano wody rzeki na czas budowy podziemnego kanału Łódki. Cios długości 2,5 metra leżał prawie 2,5 metra pod ziemią. Jak donosił przedwojenny „Express”: „cios został taksówką odwieziony do Parku Sienkiewicza do Miejskiego Muzeum Przyrodniczego. Odebrał go dyrektor Edward Potęga”. „Jest to najlepiej zachowane wykopalisko w Polsce. Olbrzym zatonął w błotach i rozlewiskach wielkiej rzeki Łódki” - informował „Express”. Dyrektor Potęga twierdził, że „jest to kieł mamuta włochatego, młodego osobnika, a pochodzi z okresu polodowcowego - liczyć może 12-15 tysięcy lat”. Podjęto próbę poszukiwań pozostałych kości szkieletu mamuta w dolinie Łódki, ale bez sukcesu.
W archiwach ZWIK zachowały się dwa zdjęcia. Na jednym widnieje podpis: „Kieł mamuta znaleziony przy regulacji rzeki Łódki w pobliżu ulicy Okrzei. Listopad 36”. Na zdjęciu widać inżyniera Wacława Barszczewskiego, który przekazuje cios mamuta Edwardowi Potędze - dyrektorowi przedwojennego Muzeum Przyrodniczego w Łodzi.
W archiwum ZWIK znajduje się też drugie zdjęcie z podpisem: „Czaszka tura znaleziona w wykopie V 37”. Czaszkę żubra (nie tura) znaleziono 30 kwietnia 1937 roku podczas pogłębiania koryta rzeki Łódki między ulicami Okrzei a Wapienną, na głębokości około 3,5 metra pod korytem rzeki. Przedwojenny „Głos Poranny” donosił: „Czaszka znajduje się w stanie dobrym, doskonale zachowana kość czołowa z rogami i część kości nosowej”.
Podczas ostatniego zlodowacenia pierwotny prażubr (Bos priscus) zniknął z terenu Europy. Analizy DNA szczątków kopalnych wykazały, że po złagodzeniu klimatu w okresie holocenu pojawił się on ponownie na kontynencie europejskim, czyli ok. 14 tys. lat temu. Obecnie znanych jest kilkadziesiąt fragmentów kostnych prażubra znalezionych w Polsce. Był on jednym z pospolitszych dużych ssaków kopalnych. Stał się on bezpośrednim przodkiem współczesnego żubra, jednak jako krzyżówka z turem. Był on do współczesnego żubra prawdopodobnie bardzo podobny. Miał jedynie dłuższe rogi. Należy przypuszczać, że czaszka znaleziona w Łodzi ma prawdopodobnie kilkanaście tysięcy lat
– twierdzi prof. Jerzy Nadolski, dyrektor Muzeum Przyrodniczego Uniwersytetu Łódzkiego.
Nowe znaleziska
W muzeum odnalazła się też czaszka nosorożca włochatego z oryginalnym opisem: „Czaszka nosorożca wykopana 8 maja 1925 roku na głębokości 4,5 metra przy robotach kanalizacyjnych”. Wydobyto ją z dna rzeki Karolewki w okolicach ulicy Obywatelskiej podczas budowy pierwszego kolektora ściekowego w Łodzi. W zasobach muzeum jest też poroże łosia znalezione wiosną 1925 roku podczas prac w korycie rzeki Łódki. Jest też cios mamuta odkryty w 1926 roku na głębokości 5 metrów przy budowie kanału w dolinie rzeki Karolewki, u zbiegu alei Kościuszki
z ulicą Zieloną. Okaz ma około 85 cm długości. Zachował się w doskonałym stanie.
Materiał: ZWiK
Redakcja: Centrum Komunikacji i PR UŁ
Zdjęcia: ZWiK i Natalia Naworska (CKiPR UŁ)
Misją Uniwersytetu Łódzkiego jest rzetelne prowadzenie badań naukowych oraz aktywne głoszenie prawdy z nich płynącej, tak by mądrze kształcić kolejne pokolenia, być użytecznym dla społeczeństwa oraz odważnie odpowiadać na wyzwania współczesnego świata. Doskonałość naukowa jest dla nas zawsze najlepszym kompasem. Nasze wartości to: odwaga, ciekawość, zaangażowanie, współpraca i szacunek.